Зарем ме терате да убивам луѓе !?

Војна, се наоѓав среде војна. Местото ми личеше на племната на дедоми. Имено во неа вршев распоред на војниците кој каде ке стои во заседа и ке чека да дојде непријателот. Правев распоред кој каде ке го убива непријателот. Едно време ме прашаа а ти каде ке бидеш. Велам тука. А што од оружје ке носиш. Велам автомат. Е не, ми рече човекот до мене – мораш да задолжиш пукомитралез, бидејки знаеме дека си одличен стрлец. Ке задолжиш од оние кои се употребуваат и како снајпери. Знаеме дека си одличен стрелец учествуваше и по натправари се до државно првенство. Е не реков јас несакам да убивам луѓе.
Повеќе »..... more ».....


Тогаш се пробудив. Видов дека сум сонувал. Мајцата ми беше цела мокра. Станав се пресоблеков но неможев веќе да заспијам. Се присетив на куќите кои гореа во Арачинови и моето гледање како гореа. Имено со дурбин од прозорот на мојата зграда ја гледав во живо акцијата во Арачиново. Се прекрстив уште во кревет и си реков боже зошто ли ова го сонувам. Се заблагодарив на севишниот дека сегашниве деца неможат да имаат вакви сништа. Не одат веќе во војска и не учат како се убива. Одтаму неможат ни да имаат вакви кошмарни сништа.

• Солана прогласи примирје по битката за Арачиново