сл.1
Го напушти Ти
Ана одлета
Војо одлета
Го напушам и Јас
со себе ги понесувам спомените,
на нас и нашиот живот во него …
на многуте радости,
на раснењето на нашите деца …
неможам во него без тебе …
Она што ти ветив – остварив/остварувам …
Ветувам нема да те заборавам …
Во спомен на ЦАЦИ …
сл.2
сл.3
сл.4
сл.5
сл.6
сл.7
сл.8
сл.9
сл.10
- ЗБОГУМ НАЈСАКАНА, СЛАВИЦА (ЦАЦИ) ДИМИТРИЈЕВИЌ 1954 – 2010
- Како понатака ?!
- Вознесение на душата на четириесетиот ден
- Сардели од мојата/нашата тераса …
- Ми недостасува …
- ОДЛЕТАА …
- Ти ветив …
- Симит погача
- УТРО во мојата дневна ...
- Сардели од мојата тераса ...
- НОВО ЛИСИЧЕ и мојата тераса
- Скопје, есенски залез во Ново Лисиче
- Ноќ над Ново Лисиче - Скопје
- Рана Пролет - Ново Лисиче
- Зима, снег и кучињата во Ново Лисиче
- Росна ливада - Ново Лисиче, рана есен
- Рана Есен - Парк Ново Лисиче
- Коледарски огнови - Ново Лисиче
- Ноќ над Ново Лисиче
- Утринска зимска прошетка - Ново Лисиче
- Расцветан парк во Ново Лисиче
1 comment:
Bravo i podrska od mene! Zborovite i slikite govorat deka si sledel vistinksi vrednosti vo zivotot, posto cela filozofska poenta vo zivotot e da sozdades zdravo semejstvo i da go prodolzis rodot vo pravilen pravec. Sve e vo funkcija na tie vrednosti, i kariera, i pari, i ljubov, i prijatelstva i zgodi i nezgodi... mozes da bides gord sto zaedno so sakanata ste ziveele zaednicki zivot i ste sozdavale. Zivotniot pat ti e bas poraka za nas mladive koi gubime kopmas vo denesni vreminja. Pozdrav!
Post a Comment