Циклуси на животот и смртта - каде што течела вода пак ке тече ... перпетуум мобиле

  

Хм, од каде да почнам - од природата се разбира. Учиме од неа, таа ни е првата и најважна учителка, таа ни е инспирација и надеж ... Во неа се се одвива циклично, се се раѓа живее и завршува во циклусот на смртта. Но со смрта не завршува циклусот, со смрта само материјата се претвара од една во друга со посредство на енергија од секаков вид ... Што е вечно всушност - енергијата би рекол и цикличното движење на природата. Ако воопшто постои перпетуум мобиле тоа се наоѓа во енергијата која е најважната алка во циклусите на животот и смрта. Каде што течела вода пак ке тече.

Дали горното може да биде утеха за нашата потреба за вечен живот. Многу од религиите веруваат во реинкарнација, која всушност е повторно раѓање во некој друг вид на живот, секако не во некој друг човек ... Ние остануваме во гените на нашите идни генерации, доволно јако и доволно многу - за да ни се сеќаваат и не споменуваат заради нашите дела и постапки, заради тоа што сме нивни ...

Што е недостаток на оваа теорија - има неколку, пред се: како и од што започнале циклусите; понатака тврдењето дека секојпат кога се менува енергијата од еден во друг вид имаме мала загуба на енергијашто е доказ дека не постои перпетуум мобиле ... бидејки ништо не е совршено, оставам дека не е совршено и ова мое тврдење за циклусите на животот и смрта, за енергијата која е творецот и двигател на циклусите ... за тоа дека каде течело вода пак ке тече, затоа дека утре ке се роди нов ден, нова надеж ...