Веќе неколку години особено во зимските периоди ме мачи бешиката или што ли е. Имам чест нагон за мочање/мокрење - и покрај тоа на крајот имам чувство дека не ми се празни целосно бешиката. Скоро секојпат додека мокрам ме печат и каналите за мокрењето. Уште ако сум малку настинат проблем- тешко мокрам. Секојпат во такви прилики ке се сетев на детството како кога ке излезам за мокрење на село во долгите летни ноќи, гледајки во млечниот пат, уште ако сум јадел лубеница - мокрев како од тече од цивун од чешма со јак проток на вода. Мокриш убаво до крај и после правец на слатко спиење. Ако пак е зима - шараш со мокраќата по снегот и си го пишуваш името :).
Проблемот настана кога дојдов блиску до 60-сетите години од животот. Ми недостасува искрајно чучавец. Убаво да чучнеш и да се испразнеш притискајки ја бешиката со колената во стомакот. Но вака на современите шољи жива мака. Мокриш неколку пати во ноќта и повеќе пати дење а имаш чуство на сеуште полна - недокрај испразнета бешика.
Пробував повеќе методи за да си помогнам. Често пијам и чаеви. Додуше пијам течности и вода во доволни количини - ја сакам водата. Ја пијам секојпат кога ке осетам жед.
Од пред некој ден чучнувајки на шољата за да мокрам и размислувајки си како да си помогнам - решив наместо со собрани нозе додека мокрам да ги раширам нозете што повеќе можам за да демек ги осободам каналите за мокрење од притисокот на нозете во и околу бешиката и каналите за мокрење. Како да ми олесна - како да си го најдов лекот. Не случајно се вели дека лекојпат е тука и секојпат е многу евтин - само треба да ти текне - да ти светне... Со максимално раширени нозе ддодекаш мокриш седејки на шољата се мокри многу полесно.
Проблемот настана кога дојдов блиску до 60-сетите години од животот. Ми недостасува искрајно чучавец. Убаво да чучнеш и да се испразнеш притискајки ја бешиката со колената во стомакот. Но вака на современите шољи жива мака. Мокриш неколку пати во ноќта и повеќе пати дење а имаш чуство на сеуште полна - недокрај испразнета бешика.
Пробував повеќе методи за да си помогнам. Често пијам и чаеви. Додуше пијам течности и вода во доволни количини - ја сакам водата. Ја пијам секојпат кога ке осетам жед.
Од пред некој ден чучнувајки на шољата за да мокрам и размислувајки си како да си помогнам - решив наместо со собрани нозе додека мокрам да ги раширам нозете што повеќе можам за да демек ги осободам каналите за мокрење од притисокот на нозете во и околу бешиката и каналите за мокрење. Како да ми олесна - како да си го најдов лекот. Не случајно се вели дека лекојпат е тука и секојпат е многу евтин - само треба да ти текне - да ти светне... Со максимално раширени нозе ддодекаш мокриш седејки на шољата се мокри многу полесно.
No comments:
Post a Comment