Десетици фамилии кои се сопственици на најголемите мултинационални компании владеат со светот. Ке речете како - одговорот ке го најдете во познатите “теории на заговор за големиот брат“. Но мене тука пред се ме интересира како тоа оние кои владеат со светот, од сите нас многу лесно направија робови преку финансиското лихварство до робовладетелство.
Ако ја погледнете состојбата со задолжување на сите држави - моментално е таква да нема ни една држава независно дали е развиена или неразвиена или земја во развој која нема долг према меѓународните кредитори, предствувани од најголемите банкарски светски системи организирани и затскриени преку здруженија какви се Светската банка, ММФ или слични на нив светски финасиски организации. Моментално е таква ситуацијата да некој одредува колкав процент од националниот бруто производ со кој може да изнесува задолженоста према странските кредитори. Па имаме ситуација на ниско задожни земји т.е. средно или високо задолжени земји.
Тука нема да ве замарам со бројки и проценти - тоа е стручна дискусија. Ке навлезам само во битот на лихварското задолжување кое во еден момент предизвикува да земјата должник т.е. должникот стане роб на оној кој ти дал кредит или позајмица со одредени договорни услови. Едноставно доаѓа ситуација да не може да се плаќа/враќа долгот поради неговиот прогресивен раст предизвикан од високите лихварски камати.
Да се присетиме дека вакви случаеви имаме неколкупати во Грција, која се доведува во ситуација да не може да го враќа долгот. Позната на сите ни е народната изрека “Должен си као Грчка“. Вакви слични ситуации имаме и во многу други европски држави, Шпанија, Португалија, Италија, Исланд ... Светот се тресел со вакви финасиски скандали а во иднина ке се тресе уште повеќе.
Сето ова започна во оној момент кога престана да важи златното покритие на печатењето на парите и се отиде под контрола (без контрола) на приватните банкарски фондови на кои дури и САД им ја има доверено функцијата на печатење на пари. Е сега кога некој може да печати пари без златно покритие, туку само со некакви финасиски трансакции лесно се прават манипулации. Оттука во последниве години имаме огромни количини на слободни пари (печатени пари) за кредитирање и отука е трката за демек намалување на каматите на таквите “поволни“ кредитни аранжмани.
Нас не не боли глава колку се задолжени другите држави - нас не боли колку е задолжена нашата држава и на што се трошат кредитите кои нашата влада ги зема во странство со државни гаранции.
Сведоци сме дека во последните седум осум години нашиот долг е во константен пораст и го пробива “звучниот зид“ со тенденција да во одреден момент експлодира со финасиски крах на нашата држава - што ке значи неможност да ги враќаме кредитите кои сме ги земале во минатото. Сега моментално ситуацијата е таква да секоја година земаме нови кредити најмалку во обем кој е потребен за да вратиме стари кредити сосе каматите - но со плус износ кој демек ке го трошиме за потребите на “развој“ на државата, читај слободно за потребите на покривање на буџетскиот дефицит кој е дури и програмиран при формирање на буџетот секоја година. Така вадата ни си дава законска можност да ги троши парите за што сака, демек за што ветила во својата изборна програма - за да дојдеме во ситуација да буџетскиот дефицит највеќе се користи во изборна корупција преку ненормално големиот број на буџетски вработувња, зголемувања демек на плати и пензии и разни проекти демек стимулации и слични манипулации, кои имаат за цел да се одржува изборниот клиентелизам кој вешто го скројува секоја влада додека е на власт а оваа сегашната тоа го усоврши.
Во нашиот најнов случај партијата на власт (читај фамилијата на власт) направи систем да не може да се разликува до каде е власта на партијата а од каде е власта на институциите. Сите државни институции сосе судскиот систем се формирани така да лидерите на институциите и нејзината врхушка се именуваат од неколку луѓе на власта (фамилијата на власт). На таков начин под закана - ако не играат по нивно ке бидат сменети и не само сменети туку и гонети со сите средства на државна принуда, полиција и судство.
Да се вратам на основната теза за финасиското лихварство до робовладетелство. Кога државата ке земе кредит од меѓународните финасиски системи, кога ке ги врати старите кредити сосе каматите - делот кој преостанува го упатува преку домашните банки кон стопанството и граѓаните. Е сега за да земете кредит од банка потпишувате договор со нив/банката, кој представува облигационен однос со банката - да таа како гаранција за вашиот долг го зема под хипотека вашиот имот и вашите идни приходи. Во оној момент кога нема да вратите рата од кредиот банката ја активира гаранцијата, хипотеката или вашите примања и преку принудните извршители дури и без судска одлука го зема својот дел зголемен за трошковите на наплатата на долгот со адвокатски, судски и трошоци на извршителот. Што во најчест случај неколкупати го надминува вашиот долг и вие со една две такви трансакции станувате социален случај.
Ние светските проблеми не можеме да ги решиме, но како граѓани можеме/мораме да го решиме проблемот на нашата држава. Решението ни е овозможено само при избори - да гласаме за оној кој нема да не задожува непотребно и нема нашите пари да ги користи за финасиски манипулации и лично богатење. Нашиот сегашен проблем е што немаме избор. Ги видовме и Курто и Мурто. Ни требаат нови луѓе во постојните партии или нови партии.
Ако ја погледнете состојбата со задолжување на сите држави - моментално е таква да нема ни една држава независно дали е развиена или неразвиена или земја во развој која нема долг према меѓународните кредитори, предствувани од најголемите банкарски светски системи организирани и затскриени преку здруженија какви се Светската банка, ММФ или слични на нив светски финасиски организации. Моментално е таква ситуацијата да некој одредува колкав процент од националниот бруто производ со кој може да изнесува задолженоста према странските кредитори. Па имаме ситуација на ниско задожни земји т.е. средно или високо задолжени земји.
Тука нема да ве замарам со бројки и проценти - тоа е стручна дискусија. Ке навлезам само во битот на лихварското задолжување кое во еден момент предизвикува да земјата должник т.е. должникот стане роб на оној кој ти дал кредит или позајмица со одредени договорни услови. Едноставно доаѓа ситуација да не може да се плаќа/враќа долгот поради неговиот прогресивен раст предизвикан од високите лихварски камати.
Да се присетиме дека вакви случаеви имаме неколкупати во Грција, која се доведува во ситуација да не може да го враќа долгот. Позната на сите ни е народната изрека “Должен си као Грчка“. Вакви слични ситуации имаме и во многу други европски држави, Шпанија, Португалија, Италија, Исланд ... Светот се тресел со вакви финасиски скандали а во иднина ке се тресе уште повеќе.
Сето ова започна во оној момент кога престана да важи златното покритие на печатењето на парите и се отиде под контрола (без контрола) на приватните банкарски фондови на кои дури и САД им ја има доверено функцијата на печатење на пари. Е сега кога некој може да печати пари без златно покритие, туку само со некакви финасиски трансакции лесно се прават манипулации. Оттука во последниве години имаме огромни количини на слободни пари (печатени пари) за кредитирање и отука е трката за демек намалување на каматите на таквите “поволни“ кредитни аранжмани.
Нас не не боли глава колку се задолжени другите држави - нас не боли колку е задолжена нашата држава и на што се трошат кредитите кои нашата влада ги зема во странство со државни гаранции.
Сведоци сме дека во последните седум осум години нашиот долг е во константен пораст и го пробива “звучниот зид“ со тенденција да во одреден момент експлодира со финасиски крах на нашата држава - што ке значи неможност да ги враќаме кредитите кои сме ги земале во минатото. Сега моментално ситуацијата е таква да секоја година земаме нови кредити најмалку во обем кој е потребен за да вратиме стари кредити сосе каматите - но со плус износ кој демек ке го трошиме за потребите на “развој“ на државата, читај слободно за потребите на покривање на буџетскиот дефицит кој е дури и програмиран при формирање на буџетот секоја година. Така вадата ни си дава законска можност да ги троши парите за што сака, демек за што ветила во својата изборна програма - за да дојдеме во ситуација да буџетскиот дефицит највеќе се користи во изборна корупција преку ненормално големиот број на буџетски вработувња, зголемувања демек на плати и пензии и разни проекти демек стимулации и слични манипулации, кои имаат за цел да се одржува изборниот клиентелизам кој вешто го скројува секоја влада додека е на власт а оваа сегашната тоа го усоврши.
Во нашиот најнов случај партијата на власт (читај фамилијата на власт) направи систем да не може да се разликува до каде е власта на партијата а од каде е власта на институциите. Сите државни институции сосе судскиот систем се формирани така да лидерите на институциите и нејзината врхушка се именуваат од неколку луѓе на власта (фамилијата на власт). На таков начин под закана - ако не играат по нивно ке бидат сменети и не само сменети туку и гонети со сите средства на државна принуда, полиција и судство.
Да се вратам на основната теза за финасиското лихварство до робовладетелство. Кога државата ке земе кредит од меѓународните финасиски системи, кога ке ги врати старите кредити сосе каматите - делот кој преостанува го упатува преку домашните банки кон стопанството и граѓаните. Е сега за да земете кредит од банка потпишувате договор со нив/банката, кој представува облигационен однос со банката - да таа како гаранција за вашиот долг го зема под хипотека вашиот имот и вашите идни приходи. Во оној момент кога нема да вратите рата од кредиот банката ја активира гаранцијата, хипотеката или вашите примања и преку принудните извршители дури и без судска одлука го зема својот дел зголемен за трошковите на наплатата на долгот со адвокатски, судски и трошоци на извршителот. Што во најчест случај неколкупати го надминува вашиот долг и вие со една две такви трансакции станувате социален случај.
Ние светските проблеми не можеме да ги решиме, но како граѓани можеме/мораме да го решиме проблемот на нашата држава. Решението ни е овозможено само при избори - да гласаме за оној кој нема да не задожува непотребно и нема нашите пари да ги користи за финасиски манипулации и лично богатење. Нашиот сегашен проблем е што немаме избор. Ги видовме и Курто и Мурто. Ни требаат нови луѓе во постојните партии или нови партии.
No comments:
Post a Comment