Државно и приватно здравство - има разлика.
Во нашите клиники за моја среќа во мојот живот 61 година сум бил само три пати. Еднашка како дете од 5 години, едвај и се сеќавам на случката. Каков бил односот (пациент болничко особје) во клиниката скоро и да не се сеќавам. Вторпат пред година дена оперирав машка хернија, како последица на мојата непослушност, невнимателност и тврдоглавост. Се оперирав во приватан болница - не е битно името. Односот пациент особје е како кога влегуваш во драгстор каде има се. Се е брзо и оптимално. Денеска појдов, утредента припремни прегледи, другиот ден ме оперираа наредниот ден бев дома. Три дена сето траеше и одеше професионално и со насмевки. Ок. на крај си платив колку кошташе. Услугата беше испорачана и платена, се спрема ценовникот. Последниов пат сега кога ме заболе бубрегот толку многу да морав да одам на клиника. Пак појдов во приватан болница иако сум државен осигураник. Повторно реков нека биде брзо и професионално. Денеска преглед пред надлежниот уролог, за 15 минути дијагноза. Утредета длабинско снимање, скенер и лабараторија. Наредниот ден лекарот лече за жал апарат за кршење камења со толкави димензии немаме кај нас. Препораче две државни клиники каде го има. Поштено и брзо дијагностицираа се ... Ноќта пред да одам во препорачаната клиниката овојпат државна каде го имаат соодветниот апарат имав страшен напад и морав да одам хитно на таа клиника. Ме примија веднаш - бидејки имав дијагноза од приватното здравство со сите лабаратории, требаше само да го преживеам ноќниот период и во утринските часови да почне неопходната процедура. Е тука почнаа проблемите и дефектите на државното/јавното здравство. Три реда администрација еден ред лекување. Онака скршен и во јака болка морав да чекам два часа да дојдам на ред кај лекарот. Процедурата била таква да прво одат редовните закажани пациенти (мој термин) а дури потоа оние ургентните со болка и специјален/ургентен упут како јас. Секако пред да ме прегледа првиот лекар специјалист за мојата болка морав на два шалтера да чекам ред. Како ли ке чекав ред ако бев сам а сум со голема болка. Никако. Нејсе ме прими и ме прегледа уролог ги виде резултатите од приватното испитување. Првото што ми го рече беше. Што си чекал толку, што си се мачел со толку големи болки. Си реков добро е сега ке почне процедурата. Но не специјалистот бара нови снимки, лабараторија и припремни работи. Со сета болка мора да го поминеш редот пред секој нареден преглед. А редот е чекаш со сите редовни пациенти кои само се контролираат на место каде прво плаќаш партиципација која е мала, доволна само да ја плати платата на тие кои само нешто пишуваат и ти земаат некој денар со фискална се разбира. Си мислам ова што се плаќа не е никако доволно за нивните плати и се прашувам зошто тоа е воопшто потребно. Нејсе, си влегол во орото и мораш да играш. Завршил прегледот или снимката е за резултатите утре а утре е сабота - значи не ти гине чекање до понеделник. Така по два реда чекање пред секој преглед и шалтери. Зошто тоа не е се како во приватните клиники се што ке плаќаш го плаќаш на крајот и се заедно. Ми се вратија спомените кога јас самиот како придружник на мојата мајка и жена пед години (во пет последователни гоини) по ред одев и чекав од шалтер до шалтер со болесниците кои ги шетав во инвалидска количка. Ништо не се сменило. Можеби се купени нови апарати и е извршен некаде реконструкција - но за тие нови апарати како ке ги задржат луѓето специлајализанти кои се брани во странство или во домашните приватни клиники. Зборот ми е дека во државното здравство има две добри работи то се зградите и просторото кој е соодветно дизајниран и изграден. Се останато е во фалинка. Луѓето најдобрите особено специјаллистите бегаат во приватното здравство или во странство. Се е преполно со администрација и папирологија која на нас пациентите не ни е вопшто потребно. А најлошо од се во државното здравство НАСМЕВКАТА како да е забрнета.
Заклучокот ми е дека мора да има реформи во јавното/државното здравство. Така како е во целиот свет. Еден тип на здравствени услуги кој е неопходен треба да е достапен до сите жители на нашата држава. За се повеќе од тоа да се пушти простор на приватна утакмица на клиниките. Но тоа ке значи дека дел од парите кои ги плаќам кога сум здрав сакам да можам да ги усмерам точно во одредена клинка која ке ја изберам самиот а дел да оди за потребите на јавното здравство.
Има разлика...
Во нашите клиники за моја среќа во мојот живот 61 година сум бил само три пати. Еднашка како дете од 5 години, едвај и се сеќавам на случката. Каков бил односот (пациент болничко особје) во клиниката скоро и да не се сеќавам. Вторпат пред година дена оперирав машка хернија, како последица на мојата непослушност, невнимателност и тврдоглавост. Се оперирав во приватан болница - не е битно името. Односот пациент особје е како кога влегуваш во драгстор каде има се. Се е брзо и оптимално. Денеска појдов, утредента припремни прегледи, другиот ден ме оперираа наредниот ден бев дома. Три дена сето траеше и одеше професионално и со насмевки. Ок. на крај си платив колку кошташе. Услугата беше испорачана и платена, се спрема ценовникот. Последниов пат сега кога ме заболе бубрегот толку многу да морав да одам на клиника. Пак појдов во приватан болница иако сум државен осигураник. Повторно реков нека биде брзо и професионално. Денеска преглед пред надлежниот уролог, за 15 минути дијагноза. Утредета длабинско снимање, скенер и лабараторија. Наредниот ден лекарот лече за жал апарат за кршење камења со толкави димензии немаме кај нас. Препораче две државни клиники каде го има. Поштено и брзо дијагностицираа се ... Ноќта пред да одам во препорачаната клиниката овојпат државна каде го имаат соодветниот апарат имав страшен напад и морав да одам хитно на таа клиника. Ме примија веднаш - бидејки имав дијагноза од приватното здравство со сите лабаратории, требаше само да го преживеам ноќниот период и во утринските часови да почне неопходната процедура. Е тука почнаа проблемите и дефектите на државното/јавното здравство. Три реда администрација еден ред лекување. Онака скршен и во јака болка морав да чекам два часа да дојдам на ред кај лекарот. Процедурата била таква да прво одат редовните закажани пациенти (мој термин) а дури потоа оние ургентните со болка и специјален/ургентен упут како јас. Секако пред да ме прегледа првиот лекар специјалист за мојата болка морав на два шалтера да чекам ред. Како ли ке чекав ред ако бев сам а сум со голема болка. Никако. Нејсе ме прими и ме прегледа уролог ги виде резултатите од приватното испитување. Првото што ми го рече беше. Што си чекал толку, што си се мачел со толку големи болки. Си реков добро е сега ке почне процедурата. Но не специјалистот бара нови снимки, лабараторија и припремни работи. Со сета болка мора да го поминеш редот пред секој нареден преглед. А редот е чекаш со сите редовни пациенти кои само се контролираат на место каде прво плаќаш партиципација која е мала, доволна само да ја плати платата на тие кои само нешто пишуваат и ти земаат некој денар со фискална се разбира. Си мислам ова што се плаќа не е никако доволно за нивните плати и се прашувам зошто тоа е воопшто потребно. Нејсе, си влегол во орото и мораш да играш. Завршил прегледот или снимката е за резултатите утре а утре е сабота - значи не ти гине чекање до понеделник. Така по два реда чекање пред секој преглед и шалтери. Зошто тоа не е се како во приватните клиники се што ке плаќаш го плаќаш на крајот и се заедно. Ми се вратија спомените кога јас самиот како придружник на мојата мајка и жена пед години (во пет последователни гоини) по ред одев и чекав од шалтер до шалтер со болесниците кои ги шетав во инвалидска количка. Ништо не се сменило. Можеби се купени нови апарати и е извршен некаде реконструкција - но за тие нови апарати како ке ги задржат луѓето специлајализанти кои се брани во странство или во домашните приватни клиники. Зборот ми е дека во државното здравство има две добри работи то се зградите и просторото кој е соодветно дизајниран и изграден. Се останато е во фалинка. Луѓето најдобрите особено специјаллистите бегаат во приватното здравство или во странство. Се е преполно со администрација и папирологија која на нас пациентите не ни е вопшто потребно. А најлошо од се во државното здравство НАСМЕВКАТА како да е забрнета.
Заклучокот ми е дека мора да има реформи во јавното/државното здравство. Така како е во целиот свет. Еден тип на здравствени услуги кој е неопходен треба да е достапен до сите жители на нашата држава. За се повеќе од тоа да се пушти простор на приватна утакмица на клиниките. Но тоа ке значи дека дел од парите кои ги плаќам кога сум здрав сакам да можам да ги усмерам точно во одредена клинка која ке ја изберам самиот а дел да оди за потребите на јавното здравство.
Има разлика...
No comments:
Post a Comment