Одавна знам и осеќам деке сме поробени без војна. Всушност тоа во историјата го правеле сите освојувачи. Но некогаш биле видливи. Во битка ке освојат територија сосе народот, но за да го владеат подобро и поефтино избираат од поробените локалци луѓе кои ке ја спроведуваат поробувачката програма на освојувачот. Меѓу другите светски освојувачи и поробувачи така правел и наш Аце. Во сите поробени територии поставал локалци за свои луѓе од доверба кои ја спроведувале политиката која ја зацртал Аце наш. Кај нив се плаќал данокот и се останато кое го плаќа осекогаш оној кој е поробен.
Оној кој сега не владее е невидлив, чиниш имагинарен. Но нив (поробувачите) не ги гледаме само ние обичните робјани. Нив секако ги гледаат нашите демек од нас избрани луѓе кои ни ја водат државата. Тие не владеат заштитени од полиција и војска, нивни се кадиите и судиите. Нивно е и законодавството - па се е демек легално. За награда тие демек од нас избрани луѓе живеат богато, енормно брзо се збогатуваат за неколку генерации. А ги знаеме сите кога доаѓаат на власт сите со со од мама плетени џемперчиња, возат точак, одат со автобус на работа. За по десетина години да се вдомат во луксуз каков само на филм го гледаме.
Како сме ние поробени. Прво не евидентираат со бројчиња сега и не чипираат да се знае кој чив роб е. Потоа демек се грижат за нас, не вакцинираат, не учат во нивните школи, не вработуваат во нивните фирми сеедно дали се приватни или државни. Дури и за водата што ја пиеме а е од природата успеваат да ни наплатат. Ако не си послушен нема папо, нема среќа. Не плашат со секакви казни ако лошо се однесуваме. Не тераат да живееме на кредит да сме задолжени. Вака како сето оди (геометриска прогресија) никојпат никој нема да се раздолжи. Ни ние како граѓани а ни државата ни ...
Што ни останува сепак да го поминеме животот во среќа. Само малите моменти на среќа. лична и фамилијарна. Насмевките на нашите сакани, особено децата, дружење со природата ...
Написот е инспириран од секојдневното се поголемо лично задолжување, но и задолжување на државата ни ...
Оној кој сега не владее е невидлив, чиниш имагинарен. Но нив (поробувачите) не ги гледаме само ние обичните робјани. Нив секако ги гледаат нашите демек од нас избрани луѓе кои ни ја водат државата. Тие не владеат заштитени од полиција и војска, нивни се кадиите и судиите. Нивно е и законодавството - па се е демек легално. За награда тие демек од нас избрани луѓе живеат богато, енормно брзо се збогатуваат за неколку генерации. А ги знаеме сите кога доаѓаат на власт сите со со од мама плетени џемперчиња, возат точак, одат со автобус на работа. За по десетина години да се вдомат во луксуз каков само на филм го гледаме.
Како сме ние поробени. Прво не евидентираат со бројчиња сега и не чипираат да се знае кој чив роб е. Потоа демек се грижат за нас, не вакцинираат, не учат во нивните школи, не вработуваат во нивните фирми сеедно дали се приватни или државни. Дури и за водата што ја пиеме а е од природата успеваат да ни наплатат. Ако не си послушен нема папо, нема среќа. Не плашат со секакви казни ако лошо се однесуваме. Не тераат да живееме на кредит да сме задолжени. Вака како сето оди (геометриска прогресија) никојпат никој нема да се раздолжи. Ни ние како граѓани а ни државата ни ...
Што ни останува сепак да го поминеме животот во среќа. Само малите моменти на среќа. лична и фамилијарна. Насмевките на нашите сакани, особено децата, дружење со природата ...
Написот е инспириран од секојдневното се поголемо лично задолжување, но и задолжување на државата ни ...
No comments:
Post a Comment