“Кленот“ Заев

Во топливе јулски денови ни најдоа нова забава. Ни го дадоа на тацна нашиот Премиер Заев кој како “клен“ лапнал трипати удица од еден ист преварант, кој за свој интерес и веројатно по нечија нарачка облетувал околу Заев и трипати успеал да го прелаже дека тој е Премиерот на Украина, Тоа се три телефонски разговори кој нашиот клен ги правел на мобилен телефон на платвормата WhatsApp. Кога некој еднаш ке ме прелаже тоа е скоро нормално, кога истиот ке ме прелаже вторпат значи дека со мене нешто не е во ред а ако успее третпат да ме прелаже тогаш јас самиот треба да се сметам дека со мене нешто не е во ред. Аматерот Заев со една леснотија разговара со таканаречениот Премиер на Украина за теми кои се меѓународно осетливи, спомнува детали кои се индискретни, праќа лични телефони од други политичари и како за посластица ветува дека е спремен да даде донација од 100.000 евра во кеш на Вселенскиот патријарх Вартоломеј, за да тој по примерот со Украина ни ја признае црквата. Каков аматер, каква аматерска држава. Не случајно се вели во народната ако се играш со меч на крај од меч ке загинеш. Во случајот со Заев се прослави со објавување на тајно снимени разговори од минатата владина гарнитура. Многу е веројатно дека од тајни разговори кои допрва ке ги слушнеме Заев ке биде неупотреблив политички и брзо ке замине во историјата.

Како да го “заебеш“ системот (државата)

Сите ние живееме во некаков државен систем во кој државата ги пишува и спроведува законите. Државните системи се во стална трансформација во зависност кој државен систем е доминантен - па имаме ситуација сите држави да стремат да го копираат системот кој е во доминантн светска улога и со својата моќ ги прилагодува системите во светските држави кои му се интересни (интересни свери). Е така ние во нашите простори историски гледано живееме во систем (држава) која стално се трансформира и пробува да се прилагоди на системот на некоја интерсна сфера која ни фрлила шепа на нашата територија и со тоа на сите наши животи.
Од секогаш оние паметните кои знаат како да го “заебат“ системот полесно поминуваат - бидејки некој им дошепнувал кажувајки им кој е моменталниот систем како да го заебеш системот и лесно да поминеш во животот кој е еден и единствен и неповторлив. На пример додека си дете и додека сеуште учиш се вклучуваш во некој систем, група на деца кои полесно си поминуваат бидејки некој им дошепнува како да поминат во школото без да се мачат и ги добиваат истите дипломи како и ти кој си се мачел за да ја заработиш дипломата. Сеедно што и после тоа кога ке треба да работиш дипломата не ти обезбедува да заработуваш према твоите способности туку се зависи дали ке имаш среќа да се качиш во некој воз кој со експресеа сила шиша напред или ке останеш со воз кој стои во место и дури се враќа назад.
Значи битно е да да знаеш као да го заебеш системот т.е. навреме да бидеш информиран на кој воз да се качиш и со среќниците да стигнеш до целта за да го преживееш единствениот живот во некаква среќа.
Кај нас дури ние самите не го ни пишуваме системот туку го препишуваме од земјите во чии клуб сакаме да влеземе. Но џабе, во добриот воз се качуваат само оние кои имаат привилегии да знааат во кој воз треба да се качат и кога. Кога времено да се симнат од него и да се качат во друг воз кој уште побрзо ке ги донесе во целта да го поминат што посреќно единствениот живот кој го имаме.
Сакате примери за сето ова кое нагоре го споменувам. Веројтно не сте толку непаметни да не ги гледате со свои очи примерите како некои луѓе го заобиколуваат системот и лесно се качуваат во соодветниот воз.
Но еве неколку примери само од последната историја на заебување на системот и тоа оние примери каде заебувњето е крупно и лесно видливо. Имено имаме период на транзиција од триесетина година кога нашата држава не е ни риба ни девојка, ја возат две партии Курто и Мурто и во исправниот воз се качуваат само одабраните нивни сораборници, роднини и пријатели а ние останатите сите стоиме во вагоните во место кои немааат шанса да мрднат напред бидејки стојат на место во кој нема ни пруга која би не поврзала до целните системи каде има некаков живот.
Оние кои ни беа капетани на бродовите во минатите системи на крај се извлекуваат од системот бидејки се договараат со оние за кого работеле да им платат се што треба само да ги остават да го доживееат својот сон, да проживеејат дел од животот во некој систем каде полесно се дише и има неква рамноправност, каде возовите одат и натаму и наваму.
Во нашиот систем имаме масовен екзодус на младите и способните кои ги праќаме во системите (државите) каде сметаме дека имаат повеќе шанса да фатат некој дел од единствениот живот кој го живееме и да поживеат посреќно него ние кои остануваме тука и се гушиме меѓусебе борејки се за она малку воздух што остана.