Парење/Плодење ... Пар ...

Парење/Плодење ... Пар ...

Во нашиот животински свет ние функционираме како пар. Како крпче и закрпче. Природата или сеедно Господ направил така да во продолжувањето на врстата во животинскиот свет - се укомпонира голем удел на лична среќа и задоволство. Затоа чинот на парење е воедно и многу големо задовоство и потреба.

Пред малку на гранката која ми е веднаш до прозорот на собата (човече несакајки станав воаер ...) присуствував на чин на љубовна игра меѓу две врапчиња. Никојпат до сега не сум видел како водат љубов врапчињата. Женското кое е помало застана на една гранче и чекаше стрпливо, не се помрдна ни лево ни десно. Машкот скокаше наоколу. Во размаци од неколку секунди, секунда две скокаше и на грбот на женското врапче и го оплодуваше. Нивниот чин беше секуда, па пауза од неколку секунди скокајки наоколу, па секунда ... Го повторија тоа точно трипати. Потоа заедно одлетаа некаде ... Скокаики по соседните гранчиња врапчето внимателно погледнуваше наоколу дали има некоја опасност. Но додека беше на грбот на женското врапче не постоеше ништо друго за него во таа секунда. Немаше ништо за него поважно на светот. Ја оплодуваше.

Слично, многу слично е и кај нас луѓето, па и скоро кај сите животински видови. Додека трае периодот на парењето/плодењето нема ништо поважно на светот за тој ПАР. Некое време потоа животот продолжува со други потреби и обврски. Но додека се париме/плодиме ние сме препуштени на тој чин и ништо друго на светот не е поважно во тој момент од тоа ...

Вода пере све ... само едну работу вода не може да испере ...

Дедоми Столе

Дедоми Столе малку зборуваше и беше опозит во тоа на Бабами Драга која многуууу зборуваше. Дедоми Столе тоа што сакаше да го каже - го кажуваше преку својата работа и ангажман. Како љубител на добра капка ракија и домашно вино кои самиот ги произведуваше - знаеше да направи акција на чистење на буриња и други разни садови во кои виното т.е. грозјето киснеше и фементираше. Ке ги извадеше сите тие садови во двор, од нив се чадеше реа на фементиран алкохол и милион разни бубачки кои надлетуваа ... Ке донесевме вода од селската чешма (ех, сега е лесно вода има во секој селски двор па и во дворот на дедоми ...) и почнувеше големото чистење. Како дете понекојпат ке се побунев “Дедо, мора ли се‘ да се очисти. Види колку е ова прљаво ...“ Дедоми Столе се насмевна со крајот на устата и ми рече. “Синко, вода пере све. Само едну работу вода не може да испере“. Ги начуљив ушите во паузата на говорењето додека дедо го миеше глотното буре од комина. “Само оној што глотна уста ке рече, вода неможе да испере ...“ ...

На овие зборови се сетив кога утринава се туширав и го миев глотното тело од потка која овие денови и покрај студеното време се насобира на телото. Имено суредувам/варосувам по дома генерално, со нужни поправки на врати, прозорци, ќошеви и тракатанци по куќата - дел од сето тоа оди во пензија, односно во смет - го враќам на природата ... По ваквото средување во просторот се осеќа нова чиста енергија, како да си го измил/исчистил просторот од минатите лоши енергии во просторот ...